آیا مستأجرین هم تحریم هستند؟!

این روزها از گوشه و کنار و به ویژه از مسئولان می شنویم که « همه چی آرومه ! » و مدام از مدیریت ها ، برنامه ریزی ها و بازرسی های دقیق صحبت می کنند و آن چنان با قاطعیت بر مواضع خود تکیه و تأکید می کنند که انسان حس می کند دیگر اتفاقی نخواهد افتاد و واقعاً « همه چی آرومه ! » . امّا گویا مسؤولین در میان مردم زندگی نمی کنند تا بدانند چه بر این مردمِ به قول خودِ مسؤولان « آگاه و دشمن شناس » می گذرد . گویا قرار است تمام بار سنگین اقتصاد کشور را این مردم به دوش بکشند . از گرانی مواد غذایی ، پوشاک ، مسکن ، خودرو و هزاران مورد دیگر که با کلی اغماض پذیرفتیم که در تحریم هستیم و چشم بر کوتاهی مسؤولان پوشیدیم بگذریم ، آیا مستأجرین هم تحریم هستند ؟ آیا مالکین عزیز که از خودِ همین مردم هستند نمی خواهند در این شرایط ، هوای « بنی آدم » را داشته باشند و آنها را « اعضای یکدیگر » بدانند ؟ البتّه در دنیای مدرن امروز که همه و همه به دنبال منافع دنیوی خود بوده و سود شخصی را بر هر امر دیگری ترجیح می دهند ، انتظاری از مالکین و موجرین نیست که قدری منصفانه با خلق الله رفتار کنند . لذا این امر وظیفه ی مسؤولین را بیش از پیش سنگین می کند ، چرا که هیچ توجیهی از آن ها قابل قبول نیست و انتظار می رود با قدری – فقط قدری – درایت و مدیریت به داد این مردمِ « آگاه و دشمن شناس » و البتّه « مستأجر » برسند .

در این باره بد نیست به سخنان پیشوایمان علی ( ع ) که خود را شیعه و پیرو او می دانیم توجه کنیم ، در آموزه های علی ( ع ) به اقسام حقوق پرداخته شده است ، از جمله حقوق الله ، حقوق خود ، حقوق مردمان ، حقوق زمامداران ، حقوق مخالفان ، حقوق اقلیت های دینی ، حقوق کار ، حقوق حیوانات و ... که در ادامه برای تأکید بیشتر بر وظایف مسؤولین و زمامداران ، توجّه شما را به سخنی از امام علی ( ع ) جلب می کنیم : « از جمله ی حقوق شما بر منِ زمامدار این است که خیرخواهی را از شما دریغ ندارم ، درآمدهایتان را فراوان سازم و شما را تعلیم دهم تا نادان نمانید و آداب آموزم تا بدانید . ( نهج ابلاغه ، حکمت 425 ) » و در جای دیگری از نهج البلاغه ، ایشان در مورد « پیامدهای مثبت پایبندی به حقوق دیگران » و « پیامدهای منفی زایل کردن حقوق دیگران » می فرمایند : « پس چون مردم حقوق زمامدار را بگزارند و زمامدار حق مردم را به جا آورد ، حق ، میان آن ها ارزشمند ، راه های دین پدیدار ، نشانه های عدالت بر جا ، و سنت ، چنان که باید اجرا می شود . پس کارِ زمانه به سامان می رسد و روزگار اصلاح می گردد و به پایداری و برقرار ماندن دولت امید می رود و دشمنان ( از نابودی و سقوط چنین اجتماعی ) نا امید می گردند . ( نهج البلاغه ، خطبه ی 216 ) » « ... و اگر مردم بر زمامدار چیره شوند و یا زمامدار بر مردم ستم کند ، اختلاف کلمه پدیدار گردد ، نشانه های ستم آشکار و تباهی در دین بسیار شود ، راه های روشن سنت را رها نموده و از روی هوی و هوس کار کنند ، احکام فروگذار شود ، بیماری های روحی و روانی رو به فزونی گذارد . بیمی نکنند که حقّی بزرگ فرونهاده و یا باطلی سترگ انجام شود . آن گاه نیکان ، خوار و بدکاران ، ارجمند شوند و تاوانِ فراوان بر گردن بندگان از جانب پروردگار باشد . ( نهج البلاغه ، خطبه ی 216 ) »

جُهّال در تنعُّم و اربابِ فضل را    *    با صد هزار غصّه یکی نان نمی رسد

دانا بمانده در غم و تدبیرِ روزی اش   *   یک ذرّه غم به خاطرِ نادان نمی رسد

جاهل به مسند اندر و عالِم برونِ در   *   جوید کلید و راه به دربان نمی رسد

این کارها به حکمتِ یزدان مقدّر است   *   کس در رموز حکمت یزدان نمی رسد

مردمِ ما در حدّ توان خود و تا جایی که می توانند حقوق زمامداران را رعایت می کنند و پیوسته با آگاهی و بصیرتی مثال زدنی در راهپیمایی و انتخابات شرکت می کنند و مانند کوه در برابر دشمنان ، از کشورِ اسلامی و آرمان های انقلابِ خود حمایت می کنند ، امّا آیا مسؤولان نیز قدر این مردمِ بصیر و آگاه را می دانند ؟ آیا حقوق آن ها را رعایت می کنند ؟ باشد که این طور باشد . ان شاء الله

بهنام فریدونی ، علیرضا فریدونی